Een agressieve wereld
Brigitte leert de kou te verdragen die haar bloed, honger, roes bevriest om haar angst en de agressiviteit van de andere daklozen te overwinnen. "Het was bijna erger dan thuis, dus geweld was constant aanwezig." Om zichzelf te beschermen, maakt ze er een punt van om niet in alcoholisme en drugs terecht te komen. "Wanneer een vrouw drinkt, maken mannen haar wat ze willen, het is verschrikkelijk, het gaat van hand tot hand, maar het is zo verleidelijk om het op te geven." Vooral voor Brigitte, die het begin valt op de slechte gesprekspartners, met in het bijzonder deze onmenselijke sociaal assistent, incompetent die hem vraagt zijn verhaal voor de zoveelste keer te vertellen, om allerlei administratieve papieren te geven terwijl ze weet dat ze niets meer heeft. "Je moet van het ene eind van de stad naar het andere rennen, het is vermoeiend, vooral als je niet slaapt en je honger hebt."
