Ariane Moffatt onder een prachtige ster
ontmoeten Ariane MoffattHet is een beetje als het vinden van een verloren vriendin. Vanaf het begin vraagt de zanger me of we voogd kunnen worden en aarzel niet om te praten over de duistere kant die leefde tijdens het schrijven van zijn tweede album. Toch heeft deze 27-jarige vrouw een energie en een joie de vivre die charmeert vanaf het eerste contact.
Waar kom je vandaan?
Ik kom uit de buitenwijken van Quebec, maar kwam op 10-jarige leeftijd in Montreal aan. Mijn ouders waren helemaal geen muzikanten, ze werkten in het onderwijs, maar moedigden me aan om deze passie na te streven. Omdat ik klein was, heb ik me altijd aangetrokken tot muziek en toetsenborden. Toen op de middelbare school, had ik een leraar die ons stage musicals maakte, waardoor ik me meer bewust werd van het zingen en het podium.
Wat maakte je wilt studeren dan de theorie van muziek ?
Ik denk dat het belangrijk is om de muziek om het te doen. Ik wilde deze wereld ten volle ontdekken. Van begin tot eind waren dit beslissende bijeenkomsten die me toestonden eerst een koorzanger te zijn voor bekende Querizangers (Marc Déry en Daniel Bélanger ed) en vervolgens mijn eerste album Aquanaute in 2002 uit te brengen.
Dit album was meteen een groot succes en je hebt vele prijzen gewonnen. Hoe heb je het beleefd?
Wat vreemd is, is dat succes me op zijn kop heeft gezet. Sterker nog, ik voelde me een beetje verloren. Ik wilde naar Mali gaan, een stap achteruit doen. Maar het was op dat moment dat ik M ontmoette, met wie ik het lied Ma belle étoile overnam. Vanaf deze bijeenkomst heb ik mijn reis naar Afrika geannuleerd en begon ik het hart in mijn hoofd te schrijven.
Hoe heb je M ontmoet?
Op een nogal verbluffende manier! Ik was op het terras van een café in Montreal, voor mijn laptop, met M op de achtergrond, die ik enorm bewonderde. Ik kijk omhoog ... en zie het voor me, in het vlees! Ik ging met hem praten en van daaruit lieten we onze samenwerking.
Je bent multi-instrumentalist, wat nogal zeldzaam is in een vrouw hier. Komt het vaker voor in Quebec?
Ik denk van wel. Maar hier word ik met groot respect begroet, er is geen machismo, zelfs als het inderdaad lijkt dat een vrouw vaker een auteur of uitvoerder is.
Je laatste album is een vrolijke mix van grooves, gitaren, allemaal opgeschrikt door je stem zo zoet en zo speciaal. Waarom noemde je je stijl "Rhythm and Grunge"?
Ik denk dat het de gemoedstoestand van de schijf weerspiegelt, maar ik schaam me nog steeds voor deze naam, die meer is dan een grapje, omdat ik niet pretendeer een muzikale beweging te lanceren!
Je serie Parijse concerten afgelopen voorjaar werkte heel goed. Kom je snel terug?
Ja, ik heb in november twaalf datums in heel Frankrijk (Alle datums op: www.arianemoffatt.fr.) Ik zal omringd worden door drie elektro-jazzmuzikanten.
