Hoe wordt iemand cavia van drugs?
Wie kan worden wat je 'gezonde vrijwilligers' noemt om medicijnen te testen?
Gezonde volwassenen en in sommige gevallen zieke mensen.
Hoe zijn ze geselecteerd?
Hoofdzakelijk volgens de doelstellingen en het doelwit van de studie (jongvolwassenen, oudere proefpersonen, menopauzale vrouwen ...). De gekozen groep voor een specifiek onderzoek moet zo homogeen mogelijk zijn (geslacht, leeftijd, gezondheidstoestand).
Kunnen kinderen deelnemen aan dergelijke tests?
Ja, als het gaat om protocoltests voor dit doel, op voorwaarde dat het onderzoek vrijwel veilig is. Maar de Franse cultuur is nog steeds een beetje kil om dit soort te bereiken testen op kinderen. Er is een zeer sterke terughoudendheid van ouders, voornamelijk vanwege een gebrek aan informatie. In de Verenigde Staten is dit bijvoorbeeld een veel voorkomende praktijk.
Welke examens passeren we voor de geselecteerde mensen?
Alle vrijwilligers ondergaan een volledig klinisch onderzoek bij een arts, het is een wettelijke verplichting. Sommigen moeten ook een biologisch onderzoek ondergaan om de afwezigheid van een onduidelijke ziekte te verifiëren.
Alvorens toestemming te geven, wat moet een vrijwilliger dan weten?
De Biomedical Research Act van 1988, herwerkt in 2004, biedt een kader voor onderzoek om de mensen te beschermen die zich daartoe lenen. Je kunt op elk moment niets doen, niemand.
De wetenschappelijke en ethische aspecten worden gecontroleerd door twee onafhankelijke commissies. De ene gaat over de bescherming van personen en beoordeelt de relatie tussen voordelen en risico's, en de andere gaat over het aspect 'wetenschappelijke validiteit'.
Wanneer we vrijwilligerswerk doen, moeten we noodzakelijkerwijs volledige en eerlijke informatie ontvangen (beperkingen, risico's op bijwerkingen ...). Pas nadat hij er kennis van heeft genomen, kan hij zijn vrijheid geven, op de hoogte worden gesteld (naar behoren geïnformeerd over de test) en toestemming geven (met schriftelijke toestemming). Een gezonde vrijwilliger kan zijn inzet op elk moment stoppen, zonder enig vooroordeel voor hem. In het geval van een zieke vrijwilliger is hij ook vrij om zijn verbintenis te verbreken zonder de kwaliteit van zijn medische follow-up die aan het begin van het jaar is gepland. test en tijdens al zijn duur, niet beïnvloed.
Er zijn strafsancties in geval van niet-naleving van al deze regels.
Zijn deze klinische trials betaald?
Ja, deze klinische onderzoeken kunnen worden betaald, maar niet altijd. Als er compensatie is, moet het in de eerste plaats zorgen voor de reiskosten en mogelijk om de beperkingen en het "verspilling van tijd" te compenseren. Voor de zieken neemt dit engagement de vorm aan van een daad van solidariteit, wat heel prijzenswaardig is. Voor gezonde vrijwilligers is het anders, ze komen vaak alleen als er een financiële compensatie is. Vandaar het feit dat veel testers studenten zijn. Voor sommige studies kan de compensatie oplopen tot 1800 euro. Een maximaal jaarlijks bedrag (4.500?) Is door de staat ingesteld om ontsporingen te voorkomen en ervoor te zorgen dat sommigen niet proberen te leven ten koste van hun gezondheid. Een minimale vertraging tussen twee testen is soms vereist.
