Stephanie Bataille, een gastronomische comedienne van het leven en mensen
In september zal Stéphanie Bataille het eerste deel van de show van Elie Semoun in Olympia uitvoeren. Beiden delen dezelfde regisseur, Roger Louret, die zijn nieuwe protégus prijst: "Het is geen ontmoeting, het is liefde op het eerste gezicht. bedacht ... onweerstaanbaar. "
Sinds 30 augustus 2005 treedt Stéphanie op in het Petit Palais des Glaces in Parijs, een eenvrouwsshow die ze zelf heeft geschreven onder de titel "Les Hommes". Voor 1:20 kost het ons een adembenemende energie in de wereld van een jonge vrouw die verslaafd is aan gehuwde mannen.
"Ik weet dat ik actrice wil worden sinds ze me bij de pincet hebben achtergelaten", zegt Stephanie Bataille, die graag kennismaakt met Flora Danica *, het restaurant dat ze public relations beheert tussen twee uitvoeringen: "you are hier bij de grootste zalmschuld in Frankrijk ", zegt ze, een glimp van gulzigheid in de ogen.
Maar de weg naar het toneel is geplaveid met valkuilen. Om haar ouders gerust te stellen, gaat Stéphanie kunsthistorisch onderzoek doen: "Ik kon veel mensen ontmoeten, antiekhandelaren, veilingmeesters, met wie ik altijd in contact sta", positief -zij.
De demon van het theater blijft haar tappen, ze besluit zich in te schrijven voor de cursus Florent. Om haar droom te financieren en haar huur te betalen, vindt ze een baan als verkoopster bij Hermès: "Ik verkocht elke twee seconden een vierkant, ik maakte van de gelegenheid gebruik om een paar woorden Japans te leren". Zondag vinden haar klanten van 24, Faubourg Saint-Honoré haar verrast, vlooien met haar antieke vrienden die ze nog nooit heeft bijgewoond. "Ik ben nieuwsgierig, ik wilde altijd naar de ander gaan, zwem niet constant in dezelfde omgeving."
Met een voorlok en de zekerheid dat ze het waard was, deed ze auditie bij de Comédie Française. Succesvolle weddenschap, in 1991 neemt ze deel aan de laatste enscenering van Jean-Luc Boutté in "De koning heeft lol" Victor Hugo. Aangepaste jurk, zuurkool, tien zinnen die tijdens de show moeten worden uitgesproken: "Ik heb geweldige momenten beleefd".
Voor de komende vijf jaar, Stephanie de scènes evenals de sets van het filmen (ze draait in Jean-Pierre Mocky de film "Alliance zoekt vinger"), dan zien we het op het kleine scherm in verschillende tv-films en series ( "Mevrouw de directeur", "Navarro", "Marc Eliott").
Aankomen zomer 2003 en de hittegolf. Tussen twee bezoeken aan ouderen, verhuisde de actrice naar haar computer en besloot haar show te schrijven, "alleen voor mij". Zijn onderwerp? De vrouw die verslaafd is aan gehuwde mannen: "Om de minnares van iemand te zijn, het is echt mooi ergens, moet je accepteren om alle concessies te doen." Altijd met de pellet die tot nu toe is geslaagd, veroorzaakt het een ontmoeting met de regisseur Roger Louret die bezwijkt, net als Guy Bedos die zijn peetvader van het theater wordt. Vanuit Lyon, waar ze haar show in 2004 in Olympia in september heeft opgevoerd, kan ze trots zijn op haar carrière.
