De wetenschap van dromen: een kleine concentratie van poëzie
richting: Michel Gondry
acteurs: Gael Garcia Bernal, Charlotte Gainsbourg, Alain Chabat
Uitgebracht op 16 augustus
Gondry's cinema is paradoxaal, zowel dichtbij als ver weg. Sluiten, omdat hij bioscoop zijn verhalen van volwassenen die ingewikkelde, ingewikkelde, onmogelijke liefdes hebben. En ver, omdat het ons terugbrengt naar onze kindertijd, toen we niet wilden groeien en alles eenvoudiger was, precies. Michel Gondry is een nostalgische, een briljante maar kinderachtige regisseur en deze nostalgie, in zijn bioscoop, lijkt zo goed.
Zijn laatste film de wetenschap van dromen, op de schermen op 16 augustus, is er daar een van bioscoop daar. Het is niet zozeer het scenario, alles eenvoudig, eindelijk. Dat is de manier waarop hij besloot dit verhaal te vertellen. Het verhaal gaat over Stéphane, gespeeld door de charmante Gael Garcia Bernal, die een zekere neiging heeft om in zijn eigen kleine wereld te leven, om zijn dromen te ontvluchten om een te saaie realiteit op te fleuren en dat wordt verliefd op Stephanie, gespeeld door de lieve Charlotte Gainsbourg. Bezorgd door liefde maar niet in staat om met zijn gevoelens om te gaan, zal hij oplossingen zoeken in zijn verbeelding.
Een triviaans verhaal, kortom, gemaakt van surrealistische momenten, gekke scènes en secundaire personages die extravagant zijn dan elkaar, met in gedachten een hilarisch chaotisch Alain-chabat in woede. Wie beter dan Gondry had deze speelfilm kunnen maken die heen en weer beweegt tussen droom en werkelijkheid? Wie beter dan hij zou kunnen hebben gefilmd situaties die we allemaal gedroomd? Een scène waarin Gael Garcia Bernal een kartonnen auto bestuurt, waar hij in een geschilderde lucht vliegt boven een papieren dorp, waar hij Charlotte Gainsbourg verwijdert en beiden een vilten paard rijden ... het is de moeite waard om je ogen te sluiten, je zou het geloven. Het laat je dromen, veel lachen, bijna huilen.
