Ongemotiveerde tiener op school: waarom? Hoe reageren? oplossingen
Deze redenen zijn bijvoorbeeld een slechte oriëntatie, familieproblemen, een crisis vantieners, dyslexie, precocity, drugs of slechte dating ... Hoe deze malaise te ontcijferen? Waarom lijdt hij? Zijn er oplossingen? Hoe moeten de ouders reageren? Hoe het terug te geven aan het verlangen om te leren en te slagen in de cirkel school ? Maria Poblete, auteur van het boek "Hoe mijn tiener aan het werk te zetten", beantwoordde onze vragen.
Hoe weten we of een kind zich op school in een blokkerende situatie bevindt?
Wat betreft alle problemen die zich voordoen bij detieners, de signalen die moeten waarschuwen zijn veelvoudig. Ze moeten samen worden genomen. Het zal van iedereen afhangen, hun vermogen om hun emoties uit te drukken of niet, hun gewoonte of niet om te verbaliseren. Tekenen die ik heb geleerd uit mijn onderzoek vantieners gedemotiveerd zijn: verdriet, apathie, systematische opstartmislukkingen, ongerechtvaardigde afwezigheid, houdingsproblemen in de klas of buiten de klas (recreatie, permanenties), een zeer devaluerende rede van de instelling school of integendeel een totale afwezigheid van discussie over het college of het lyceum. Tenslotte, als we in Frankrijk de neiging hebben om op de bankbiljetten te gokken, is de val hiervan een sterk signaal.
Allergisch kind op school: zijn alle sociale groepen getroffen?
Ik weet niet of we "allergisch" kunnen zijn voor school! Misschien lijden we op school. De cijfers gepubliceerd door AFEV (de vereniging van de studentenstichting voor de stad) zijn welsprekend: 73% van de kinderen in arbeiderswijken zegt niet van school te houden, en 36% geeft aan maagpijn te hebben voordat ze naar school gaat op school. Deze cijfers maken me zorgen. De kwestie van lijdenschool is enorm in ons land. Het beïnvloedt alle sociale categorieën. Het is zorgwekkend in populaire kringen, die niet altijd de codes van de school hebben en de middelen om te begrijpen wat van de school wordt verwacht.
Waarom komt een kind terecht in een situatie van academisch lijden?
Volgens onderwijswetenschappers en psychologen zijn de oorzaken veelvoudig. Ik zal er een vrijgeven: een kind of een tiener wie slaagt slecht, wie niet in een dergelijke zaak slaagt, zal zich gedevalueerd voelen, zijn achting van hem zal gekwetst zijn. Hij zal zich "nul" voelen omdat hij een slecht cijfer heeft gehad. We hebben een groot probleem met de notities in Frankrijk: we evalueren altijd negatief, omdat jonge mensen niet weten hoe te doen! We moedigen kinderen helemaal niet aan. Nou, als een jonge milt, slaagt niet, slechte cijfers heeft, zal hij voelen als de "draw", de nul is hij. Stel je een beeld voor dat je van jezelf kunt hebben ... Een kind dat niet slaagt, geeft er de voorkeur aan zich dan terug te trekken, te braak te laten liggen. Het kind of de tiener zal zich marginaal, onbemind, verdrietig voelen. Dan zal hij de zalave doen (voor de kleintjes) of de rebel (voor de groten).
Solutions?
Ik geloof veel op school en in ieders succes op school. Zelfs als middelen ontbreken en banenverlies dramatisch is (leraren maar ook psychologen school, begeleiders in de tweede graad, gespecialiseerde leraren ..), geloof ik, ik hoop dat de oplossingen binnen instellingen zijn, met andere partners die ouders zijn. Coeducatie is essentieel, ouders hebben nu inspraak in de instellingen. Hiervoor moet je natuurlijk de mouwen op steken, de docenten van detiener, ouders, afgevaardigden, de Senior Education Advisor. Er zijn oplossingen. Ze zijn individueel en collectief.
Hoe moeten de ouders reageren?
Zie zijn tiener lijden en ongemotiveerd is altijd een test voor een ouder. Ouders hebben veel vertrouwen op school - en ze hebben gelijk. We zouden echt willen dat ze slagen, gelukkig zijn en succesvol in het leven zijn! Allereerst denk ik dat het van essentieel belang is om een stap terug te doen en eerst te onthouden wat onze scholing was: waren we een goede student? Waren we bang voor school? Hebben we slechte ervaringen gehad? Hebben we gefaald? Zouden we verder willen gaan in onze studies? Om zichzelf deze vragen te stellen maakt veel vooruitgang. Dan en alleen dan kunnen we rustig zijn kleine "onderzoek" uitvoeren.Probeer uit te vinden wat er mis is met het leven van je tiener, hoe gaat hij om met zijn vrienden? Voelt het geïntegreerd aan? Heeft hij een relatieprobleem met een leraar? Heeft hij moeite met een bepaald onderwerp?
Moeten we straffen? Hoe reageren?
Straffen? Dreigen? Deze beslissingen blijven binnen het domein van de familie. Dit wordt in elk besproken familie, afhankelijk van de familiegeschiedenis. Persoonlijk geloof ik niet veel in straf, beperkingen, bedreigingen. Motivatie komt van ieder van ons, van binnenuit. Als we weten waarom het verstandig zou zijn om aan zijn wiskunde te beginnen (pass in de gewenste serie ..), zijn Engels (werk later in het buitenland ...), blijft hij bijna vanzelf hangen. En zeker niet omdat we geen computer hebben gehad! Weet je, de tiener kan urenlang op zijn bed blijven liggen en de denkbeeldige spinnenwebben van het plafond van zijn kamer onderzoeken ... Ze zijn erg sterk in deze materie! Het is duidelijk dat de tiener, nee! We kunnen rustig maar krachtig uitleggen dat we wachten op een verandering van houding. Hij wil lang zijn? Oké, laat hem het bewijzen door zijn verantwoordelijkheden te nemen. En studeren is een van zijn taken.
Voor de kleintjes?
Sommige jongere kinderen werken soms aan wortels. Waarom niet? We kunnen heel goed een contract sluiten: je probeert je poëzie te leren, je zult een beetje recreatie hebben. Zet jezelf in de schoenen: als je klimt, weet je dat je niet meteen de top bereikt. Je gaat in fasen verder, je bijt een reep chocola of een appel. Voor een kind is het hetzelfde. Iedereen heeft zijn ritme, een pauze, een beloning, een beloning (zelfs een bedankje, een bravo, een "je zult er wel komen!") En het gaat weg!
Hoe kun je het verlangen om te leren en te slagen teruggeven?
In mijn boek heb ik veel ontmoet gezinnen en zoveel specialisten die hen hebben geholpen, "gecoacht". Een van hen, Jeanne Siaud Facchin, een psycholoog die gespecialiseerd is in leerstoornissen, vertelt over een mooi beeld, dat van de braakliggende tuin. Je hebt een stuk land helemaal ongeorganiseerd, verlaten, wilde grassen groeien overal. Je zult niet moe worden van het graven van de grond, je zult jezelf uitputten. Neem dan een stukje van deze tuin, verwen hem, schoffel en plant wat bloemen. Ze groeien, ze zijn mooi, het is geweldig, het is mooi en het is verdomd veel plezier! Voor studies is het hetzelfde. Duw je kind niet om absoluut overal te slagen, in alle vakken. Niet alles, nu. Adviseer hem om zich te concentreren op een paar, deze successen zullen hem een ongelooflijke goed doen. Hij zal zich gesterkt voelen, zijn vertrouwen in hem zal er weer zijn ... en hij zal de rest aanpakken!
Tot slot zou ik willen zeggen dat de kwestie van de mislukking school zou niet in het middelpunt van het gezinsleven moeten staan. We hebben allemaal bittere herinneringen aan pijnlijke maaltijden, de buik geknoopt door geschillen over noten, resultaten! Het is belangrijk, maar een kind of tiener is eerst een kind of een tienerhij is niet alleen een student! Laten we het ook hebben over iets anders, over het leven, over liefde, over politiek, over ons kinderjaren en tieners.
"Hoe mijn tiener op het werk te helpen" Maria Poblete-edities L'Etudiant (prijs: 14,90 euro).
Klik hier voor meer informatie over deze gids en Maria Poblete
Hoe weten we of een kind zich op school in een blokkerende situatie bevindt?
Wat betreft alle problemen die zich voordoen bij detieners, de signalen die moeten waarschuwen zijn veelvoudig. Ze moeten samen worden genomen. Het zal van iedereen afhangen, hun vermogen om hun emoties uit te drukken of niet, hun gewoonte of niet om te verbaliseren. Tekenen die ik heb geleerd uit mijn onderzoek vantieners gedemotiveerd zijn: verdriet, apathie, systematische opstartmislukkingen, ongerechtvaardigde afwezigheid, houdingsproblemen in de klas of buiten de klas (recreatie, permanenties), een zeer devaluerende rede van de instelling school of integendeel een totale afwezigheid van discussie over het college of het lyceum. Tenslotte, als we in Frankrijk de neiging hebben om op de bankbiljetten te gokken, is de val hiervan een sterk signaal.
Allergisch kind op school: zijn alle sociale groepen getroffen?
Ik weet niet of we "allergisch" kunnen zijn voor school! Misschien lijden we op school. De cijfers gepubliceerd door AFEV (de vereniging van de studentenstichting voor de stad) zijn welsprekend: 73% van de kinderen in arbeiderswijken zegt niet van school te houden, en 36% geeft aan maagpijn te hebben voordat ze naar school gaat op school. Deze cijfers maken me zorgen. De kwestie van lijdenschool is enorm in ons land. Het beïnvloedt alle sociale categorieën. Het is zorgwekkend in populaire kringen, die niet altijd de codes van de school hebben en de middelen om te begrijpen wat van de school wordt verwacht.
Waarom komt een kind terecht in een situatie van academisch lijden?
Volgens onderwijswetenschappers en psychologen zijn de oorzaken veelvoudig. Ik zal er een vrijgeven: een kind of een tiener wie slaagt slecht, wie niet in een dergelijke zaak slaagt, zal zich gedevalueerd voelen, zijn achting van hem zal gekwetst zijn. Hij zal zich "nul" voelen omdat hij een slecht cijfer heeft gehad. We hebben een groot probleem met de notities in Frankrijk: we evalueren altijd negatief, omdat jonge mensen niet weten hoe te doen! We moedigen kinderen helemaal niet aan. Nou, als een jonge milt, slaagt niet, slechte cijfers heeft, zal hij voelen als de "draw", de nul is hij. Stel je een beeld voor dat je van jezelf kunt hebben ... Een kind dat niet slaagt, geeft er de voorkeur aan zich dan terug te trekken, te braak te laten liggen. Het kind of de tiener zal zich marginaal, onbemind, verdrietig voelen. Dan zal hij de zalave doen (voor de kleintjes) of de rebel (voor de groten).
Solutions?
Ik geloof veel op school en in ieders succes op school. Zelfs als middelen ontbreken en banenverlies dramatisch is (leraren maar ook psychologen school, begeleiders in de tweede graad, gespecialiseerde leraren ..), geloof ik, ik hoop dat de oplossingen binnen instellingen zijn, met andere partners die ouders zijn. Coeducatie is essentieel, ouders hebben nu inspraak in de instellingen. Hiervoor moet je natuurlijk de mouwen op steken, de docenten van detiener, ouders, afgevaardigden, de Senior Education Advisor. Er zijn oplossingen. Ze zijn individueel en collectief.
Hoe moeten de ouders reageren?
Zie zijn tiener lijden en ongemotiveerd is altijd een test voor een ouder. Ouders hebben veel vertrouwen op school - en ze hebben gelijk. We zouden echt willen dat ze slagen, gelukkig zijn en succesvol in het leven zijn! Allereerst denk ik dat het van essentieel belang is om een stap terug te doen en eerst te onthouden wat onze scholing was: waren we een goede student? Waren we bang voor school? Hebben we slechte ervaringen gehad? Hebben we gefaald? Zouden we verder willen gaan in onze studies? Om zichzelf deze vragen te stellen maakt veel vooruitgang. Dan en alleen dan kunnen we rustig zijn kleine "onderzoek" uitvoeren.Probeer uit te vinden wat er mis is met het leven van je tiener, hoe gaat hij om met zijn vrienden? Voelt het geïntegreerd aan? Heeft hij een relatieprobleem met een leraar? Heeft hij moeite met een bepaald onderwerp?
Moeten we straffen? Hoe reageren?
Straffen? Dreigen? Deze beslissingen blijven binnen het domein van de familie. Dit wordt in elk besproken familie, afhankelijk van de familiegeschiedenis. Persoonlijk geloof ik niet veel in straf, beperkingen, bedreigingen. Motivatie komt van ieder van ons, van binnenuit. Als we weten waarom het verstandig zou zijn om aan zijn wiskunde te beginnen (pass in de gewenste serie ..), zijn Engels (werk later in het buitenland ...), blijft hij bijna vanzelf hangen. En zeker niet omdat we geen computer hebben gehad! Weet je, de tiener kan urenlang op zijn bed blijven liggen en de denkbeeldige spinnenwebben van het plafond van zijn kamer onderzoeken ... Ze zijn erg sterk in deze materie! Het is duidelijk dat de tiener, nee! We kunnen rustig maar krachtig uitleggen dat we wachten op een verandering van houding. Hij wil lang zijn? Oké, laat hem het bewijzen door zijn verantwoordelijkheden te nemen. En studeren is een van zijn taken.
Voor de kleintjes?
Sommige jongere kinderen werken soms aan wortels. Waarom niet? We kunnen heel goed een contract sluiten: je probeert je poëzie te leren, je zult een beetje recreatie hebben. Zet jezelf in de schoenen: als je klimt, weet je dat je niet meteen de top bereikt. Je gaat in fasen verder, je bijt een reep chocola of een appel. Voor een kind is het hetzelfde. Iedereen heeft zijn ritme, een pauze, een beloning, een beloning (zelfs een bedankje, een bravo, een "je zult er wel komen!") En het gaat weg!
Hoe kun je het verlangen om te leren en te slagen teruggeven?
In mijn boek heb ik veel ontmoet gezinnen en zoveel specialisten die hen hebben geholpen, "gecoacht". Een van hen, Jeanne Siaud Facchin, een psycholoog die gespecialiseerd is in leerstoornissen, vertelt over een mooi beeld, dat van de braakliggende tuin. Je hebt een stuk land helemaal ongeorganiseerd, verlaten, wilde grassen groeien overal. Je zult niet moe worden van het graven van de grond, je zult jezelf uitputten. Neem dan een stukje van deze tuin, verwen hem, schoffel en plant wat bloemen. Ze groeien, ze zijn mooi, het is geweldig, het is mooi en het is verdomd veel plezier! Voor studies is het hetzelfde. Duw je kind niet om absoluut overal te slagen, in alle vakken. Niet alles, nu. Adviseer hem om zich te concentreren op een paar, deze successen zullen hem een ongelooflijke goed doen. Hij zal zich gesterkt voelen, zijn vertrouwen in hem zal er weer zijn ... en hij zal de rest aanpakken!
Tot slot zou ik willen zeggen dat de kwestie van de mislukking school zou niet in het middelpunt van het gezinsleven moeten staan. We hebben allemaal bittere herinneringen aan pijnlijke maaltijden, de buik geknoopt door geschillen over noten, resultaten! Het is belangrijk, maar een kind of tiener is eerst een kind of een tienerhij is niet alleen een student! Laten we het ook hebben over iets anders, over het leven, over liefde, over politiek, over ons kinderjaren en tieners.
"Hoe mijn tiener op het werk te helpen" Maria Poblete-edities L'Etudiant (prijs: 14,90 euro).
Klik hier voor meer informatie over deze gids en Maria Poblete
