Bat voor Lashes, de nieuwe Björk
Het kostte slechts één en eerste album om de erfgename van te worden Björk, alleen dat. Ter vergelijking, Natasha Khan, aka Bat for Lashes (zijn artiestennaam), zou erger kunnen worden. Het is waar dat met Bont en goudBat for Lashes is gewoon geraakt, heel eerlijk. Oorspronkelijk uit Pakistan en voormalig leraar, hadden we dit 28-jarige geadopteerde Engelse meisje kunnen opsluiten in de zeer modieuze kring van volkszangers in de gezuiverde stijl, psychedelische limiet, die al deel uitmaken van Au Revoir Simone of CocoRosie. Maar nee, het was te gemakkelijk. Bat for Lashes is speciaal, tijdloos, geweldig, het is precies wat het uniek en waardevol maakt.
De muziek van Bat for Lashes is imaginair, experimenteel, soms bijna ambachtelijk. Piano, klavecimbel, drums, gitaren, bas, klappen, percussie en andere gerommel, Natasha Khan is een manusje-van-alles die niet bang is voor welk instrument dan ook. En op deze originele geluiden, zet ze haar stem (waarvan de intonaties onvermijdelijk herinneren aan die van Björk) als een fluistering: we zijn ver, ver weg van de zangers-naar-stem en dat is wat buitengewoon goed is. Geen behoefte om te schreeuwen om overweldigend te zijn, emotie is nooit een kwestie van macht geweest.
Dit geldt des te meer wanneer je Bat for Lashes in het echt ziet. Tijdens haar concert op het Rock en Seine festival aan het einde van augustus, ontdekten we een zanger met valse airs van Pocahontas met veren in haar haar, klein en niet erg groot, in het midden van een enorme scène . En zoals in haar album was ze levendig, poëtisch, gewoonweg boeiend.
De muziek van Bat for Lashes is imaginair, experimenteel, soms bijna ambachtelijk. Piano, klavecimbel, drums, gitaren, bas, klappen, percussie en andere gerommel, Natasha Khan is een manusje-van-alles die niet bang is voor welk instrument dan ook. En op deze originele geluiden, zet ze haar stem (waarvan de intonaties onvermijdelijk herinneren aan die van Björk) als een fluistering: we zijn ver, ver weg van de zangers-naar-stem en dat is wat buitengewoon goed is. Geen behoefte om te schreeuwen om overweldigend te zijn, emotie is nooit een kwestie van macht geweest.
Dit geldt des te meer wanneer je Bat for Lashes in het echt ziet. Tijdens haar concert op het Rock en Seine festival aan het einde van augustus, ontdekten we een zanger met valse airs van Pocahontas met veren in haar haar, klein en niet erg groot, in het midden van een enorme scène . En zoals in haar album was ze levendig, poëtisch, gewoonweg boeiend.
