Ontvlucht me, ik volg je, volg mij, ik vlucht je uit: waarom het werkt
Je volgt hem / hij ontvlucht je ...
Sinds je hem hebt ontmoet, zit je in een kleine wolk. Het enige probleem is dat - ondanks je kleine flirt - de Jules die je begeert je geen nieuws geeft. Nul. Maar hij is zo sexy, zo interessant dat je al een beetje verliefd bent ... En als hij ook een beetje was? Hoe te weten? Dus je denkt duizend keer over de zeldzame momenten samen doorgebracht.
Je analyseert alles, absoluut alles, om het kleinste detail te vinden dat bewijst dat het voor je aan het knarsen is! Hij sloeg je voet in het voorbijgaan? Het was om je aandacht te trekken, duidelijk ... Hij baggermachine je vriendin, Monica Belluci's dubbel, is om je jaloers te maken, zonder twijfel ... hij is je naam vergeten? Het is beter om te verbergen dat het brandtliefde voor jou.
En terwijl je je kleine film maakt, geeft het nog steeds geen tekenen van leven. Maar hij heeft zeker goede excuses, denk je: te veel werk, zijn grootmoeder, de dood van zijn hamster, de griep A ...
Er verandert niets, maar u wilt meer!
Nog steeds zonder nieuws over hem, maak je de grote sprong: je besluit hem te bellen. En daar, oh ellende, antwoordapparaat, hij weet het niet meer ... Maar waarom? Beetje bij beetje denk je alleen aan hem. Je bent ervan overtuigd dat hij jou ondanks alles wil. Vanaf daar ga je naar de obsessie fase!
Enkele aanwijzingen die laten zien dat je gelijk hebt:
- Je kijkt tien keer per dag naar je telefoon uit angst om een oproep of een bericht te missen, zelfs als de beltoon maximaal is. Natuurlijk check je verwoed als je een netwerk hebt, omdat het op dat moment stapel zou kunnen noemen.
-Hij Facebook-pagina heeft geen geheimen voor jou! Je bespiedt zijn muur, uur per uur, en stelt je voor dat hij je toesluipt in zijn statuten. Het is heel indirect maar je gelooft het echt.
- Je praat de hele tijd over hem met je vriendinnen. Voor een ja, voor een nee. Ze kunnen toch niets meer van je doen. Maar je beseft niet eens dat je een echte ondraaglijke neuroticus bent geworden!
Wat betreft degene die jou achterna zit, dan ...
Geen manier om erover te horen! Toch roept hij jou. Maar je pakt niet op. Te bang om je pseudo-Jules in dubbel gesprek te missen. De dag dat hij je een konijn gaf, Jules precies, hij was daar de pot lijm om je te troosten. Je hebt het op rozen gestuurd, zonder je om te draaien. Hij vindt je mooi, slim, hij vleit je ego, maar het maakt je blij. Het is fysiek. Hoe meer hij achter je aanrijdt, hoe meer je hem haat ...
Tot de dag dat je eindelijk je ogen opent
Te hard rennen, word je moe. De confrontatie met Jules is onmisbaar geworden.
En dit is waar je ontdekt dat je niet op dezelfde golflengte zit. Het doet de realiteit soms pijn. Hij, die je al was vergeten, neemt je voor gek en gaat op je hielen zitten. Zeker, deze keer. Gelukkig blijft hij het lelijke eendje dat je al maanden achtervolgt. Hij is niet zo slecht van hart, en hij is in ieder geval echt geïnteresseerd in jou! Je besluit om je ego aan de kant te laten. Je noemt hem maar hij is degene die van je wegrent. En het is weg voor een ritje.
Het geheim om eruit te komen?
LU-CI-DI-TE! Gemakkelijker om te zeggen dan om te doen als je verliefd bent. Toch is dit de enige manier om niet in het panel te vallen van "Vlied me, ik volg je, volg mij, ik vlucht". Het is heel simpel, als een jongen je na een week geen teken van leven geeft. Of het is een fobische verplichting, of hij zal je gewoon niet herinneren omdat je niet geïnteresseerd genoeg bent. Een punt is alles. Dus vergeet het maar, je verdient zoveel beter!
Wat degene betreft die je constant de weg wijst, neem de tijd om hem te kennen zonder hem gek te maken. Ja, het is niet Brad Pitt, maar hij wil jou, dus geef hem een kans, alleen daarvoor.
