Ik had een operatie bijziendheid
Besluitvorming
Het kostte me vele maanden voordat ik besloot mijn operatie te ondergaan bijziendheid. Omdat ik op 22-jarige leeftijd een bril moest dragen, was het uitgesloten dat ik een andere oplossing overwoog: ik had de ogen Te droog om lenzen aan te trekken, en de gedachte aan een operatie was niet echt opwindend. Ondanks alles was de bril gewoon een slechte, en vooral stoorden ze me om te gaan duiken. Een duikervriend die geopereerd was, liet me de voordelen van zijn leven zonder bril verblinden.
Dus begon ik om me te informeren, en al mijn gesprekspartners waren blij met de operatie. Veel mensen hebben me zelfs verteld over "nieuw leven"! Ik leerde ook over internet, las over deze operatie en het idee veranderde geleidelijk in een beslissing.
J-30: Ik heb een afspraak met een chirurg die is geadviseerd door verschillende mensen. Voor dit type operatie is het vooral belangrijk om vertrouwen te hebben in het medische team. Tijdens deze eerste ontmoeting stelt hij mij vele vragen om mijn motivatie om te worden geopereerd te evalueren, waarna hij mij uitlegt hoe de operatie concreet zal verlopen. Hij voert vervolgens een aantal examens uit die moeten bepalen of ik wel of niet kan werken. Phew! Het antwoord is ja! Ik ben enthousiast, maar in mezelf kan een klein stemmetje niet anders dan fluisteren: "Wat ben je aan het doen?"
J-20 : Tweede afspraak, verplicht. In de tussentijd was ik in staat om na te denken over alles wat de chirurg me vertelde, om hem terug te bellen om hem wat vragen te stellen (kan ik tijdens de operatie naar muziek luisteren?) Het antwoord is nee, omdat de chirurg moet kunnen communiceren met zijn patiënt) en mijn beslissing bevestigen.
J-3 : Ik stop met het aantrekken van de make-up ogen, en vooral om mascara te zetten.
J-1 : Ik denk de hele dag aan de operatie. Maar ik ben zelf ook verbaasd, het is nauwelijks dat ik de volgende dag naar het idee van "doorgeven van het biljart" verlang. 'S Avonds besteed ik een half uur om het geheel grondig te verwijderen ogen. En dan neem ik een lichte rust om zeker te zijn van niet al te slechte slaap.
dag J : 'S Morgens draag ik geen make-up en plaats ik geen parfum. Door tegens, was ik mijn haar zorgvuldig, omdat ik weet dat ik het de volgende dag niet kan doen om opspattend water in de te vermijden ogen in volledige genezing. Een uur voordat ik de kliniek betreed, neem ik weer een anti-anxiolyticum (voorgeschreven door de arts).
Uur H
Ik kom om 11 uur aan in de kliniek. Na een beoordeling van de status van mijn ogen, een verpleegster laat me een steriele jurk en hoed passeren, evenals overschoenen. Ik lig op de operatietafel, hoofd goed onderhouden. De chirurg legt me stap voor stap uit wat er met mij gebeurt. Hij begint met het plaatsen van het oprolmechanisme van het ooglid, zodat het oog tijdens de hele operatie open blijft. Vervolgens verdooft hij zijn rechteroog met oogdruppels en vraagt hij mij een rood licht boven mij te maken. Daar ga ik niet in op de technische details, maar ik voel helemaal niets. Ik ben voorzichtig om geen beweging te maken, en ik verlies het licht niet uit het oog! Mijn oog wordt vervolgens gespoeld om eventuele vreemde deeltjes te verwijderen, waarna het hoornvlies op de iris wordt vervangen. "Het is over voor het rechteroog", vertelt de chirurg. Ik kan het niet geloven, in slechts 8 minuten is het voorbij! Uiteindelijk moeten we bijna het proces voor het linkeroog vernieuwen.
Uur H + 1 uur
Ik ga met twee uit het blok ogen nieuw. Tot slot, voorlopig besef ik niet te veel, ik heb een zwarte bril niet erg sexy die me verblindt om verblind te worden door het licht. Ik neem een snack en na een kwartier geeft de chirurg me het groene licht om naar huis te gaan: "Ga liggen, en neem een dutje van twee uur. Begin nu met het aanbrengen van de druppels Ik heb je voorgeschreven.
Uur H + 2 uur
Ik ben tot op de letter de aanwijzingen van de chirurg. Ik ga naar bed, met de rompen aan ogen om te voorkomen dat je ze wrijft. Ik heb nog steeds geen pijn, maar de mijne ogen zijn nogal waterig. Als ik twee uur later wakker word, heb ik moeite om ze te openen om de eerste druppels te zetten, maar direct daarna is het al beter.Gaandeweg went ik aan het licht en vanaf de avond kan ik weer tv kijken!
D + 1 : Zodra ik wakker word, verwijder ik de rompen, open ik de luiken en herontdek ik de wereld zonder bril. Ik zie het ver, het is geweldig! Ik moet altijd oppassen dat ik niet op de ogen. Ik heb een afspraak met de chirurg voor een controlebezoek. Ik heb al 10/10 voor beiden hervonden ogen !
J + 3 : Ik kan mezelf remixen en ga weer aan het werk. Voordat ik van huis ga, heb ik nog steeds de reflex om mijn bril te willen nemen, maar nee, ik moet hier aan wennen, ze hebben meer op de neus ... In de straat breng ik mijn tijd door met lezen alle tekens om mijn nieuwe mening te testen.
D + 15 : Tweede controlebezoek. Alles is goed, ik heb een lichte moeilijkheid om goed te lezen, maar het is normaal, het is noodzakelijk dat mijn ogen wennen aan focussen tussen het verre en het nabije ... Over drie maanden zal het niet meer verschijnen. Mijn "nieuwe leven" begint!
J + 2 jaar : Bijna elke dag geniet ik van mijn "nieuwe" ogen. Mijn visie is niet veranderd sinds de operatie en ik verwacht presbyopie stevig, vooral omdat een nieuwe operatie er ook van af kan komen: ik denk dat ik geen moment zal aarzelen!
