Marie Leblon brengt onze striphelden tot leven
Hoe ben je van de wereld van de dans naar die van de beeldhouwkunst gegaan?
Ik ontmoette Eric Delienne die houten poppen maakte. Ik begon met alles te snijden dat bij de hand was. Ik had altijd dit verlangen om te creëren.
Wanneer ben je begonnen met het kerven van Kuifje stukken?
Toen Hergé stierf, was het alsof ik hem wilde verhinderen te sterven. Voor velen was dit stripfiguurtje een klein broertje. Dus maakte ik Kuifje in een yoga-positie, spontaan, zonder toestemming te vragen aan iemand. Pas daarna ontdekte ik de complexiteit van toestemmingen om merkeigenaars te worden. Gelukkig was het hen bevallen.
Heb je het gezien als een vluchtig werk?
Ja, het was gewoon een eerbetoon. In 1983 waren er geen derivaten. Ik had er niet aan gedacht om iets commercieels te doen. Maar toen mij werd gevraagd door te gaan, begon ik de verschillende karakters van Kuifje te weigeren. Met Eric hebben we een team samengesteld en het avontuur is geboren.
Heb je je zo'n succes voorgesteld?
Helemaal niet, zelfs als ik onbewust was, voelde ik dat ik iets belangrijks besefte. Gezien het succes van het thema Kuifje, bleven we de vele helden uit onze kindertijd, Asterix, Bécassine, Robbedoes weigeren ...
Hoe werk je?
Ten eerste dompel ik mezelf onder in het personage door het werk van de auteur te lezen. Ik teken nooit. Met mijn vingers begin ik met het maken van een schets in het modelleren van klei of soms in klei. Daarna ga ik naar de hars en polijst ik de bochten, de details. Ik hou ervan een stripfiguur onder mijn vingers te doen herleven, kijk hoe hij leeft in het hart van iedereen. Dan maken we een mal, we werpen het beeld, we schilderen het met een pistool of borstel en we eindigen met monteren. Ik maak altijd in het midden van mijn team, in de workshop. Het is belangrijk voor mij dat iedereen ziet wat er gebeurt, hetzelfde enthousiasme voelt voor een nieuwe creatie.
Wanneer besloot u om aan decoratieve objecten te beginnen?
Om onze 20 jaar te vieren, heb ik een rij objecten (tafels, poef, lampen ...) gemaakt met een zeer schoon ontwerp met de naam B.A-ba. Ik hou van alle emoties die voortkomen uit beeldhouwkunst, tederheid, liefde. Het is heel sensueel. Met het decor gebruik ik 
zoals in mijn begindagen veel materialen.
Het beste van alles is dat je bent uitgekozen om de trofee van het Angoulême Comics Festival te boetseren.
Ja, ik was erg ontroerd door dit verzoek. Ik moet de Fawn snijden, de kat ontworpen door Lewis Trondheim. Hij won vorig jaar en zal de jury van deze 34e editie voorzitten. Dit beeldje wordt ook de trofee van festival voor de komende jaren.
