"We zijn niets meer"
Naast vuil en kou helpt de minachting van mensen om Brigitte te vernietigen. "Op straat zijn we niets, we negeren je, de maatschappij wijst je af, je maakt voortdurend ongemakkelijke gedachten, terwijl je fysiek en moreel zo kwetsbaar bent." We denken uiteindelijk dat we echt zijn "shit on a sidewalk" ". Toch is het volgens haar slechts een kijkje, een mooi woord om beter te worden. Zeg hallo als je haar in de ogen kijkt. Het zijn nog steeds leuke ontmoetingen, zoals Thierry, een brandweerman uit St Antoine die hem meeneemt in een weekend aan zee zonder er iets voor terug te vragen, een oude dame die regelmatig met haar praat, mensen die hem boeken geven. Omdat ze probeert door te lezen, wat voorbijgangers intrigeert. "Je denkt altijd dat de daklozen je benaderen om geld te claimen, zeker veel doen, maar ze proberen ook te discussiëren. Het is goed om te praten over andere dingen die de straat, ik was zo gelukkig, het bewees me dat ik nog steeds bestond. "
