Jazzpianist Baptiste Trotignon brengt een nieuw album uit
Baptiste Trotignon is een pianist jazz met meerdere talenten. Negen jaar geleden onthuld met zijn debuutalbum "Fluid", heeft hij zich gevestigd als een van de meest complete pianisten van de nieuwe generatie. Hij begon piano op de leeftijd van 5, dankzij zijn vader, amateur-pianist, fan van muziek 70's klassieker en popmuziek. Pas later, als tiener, begon hij te houden van het Afrikaans-Amerikaanse geluid dat hij wilde leren. Vandaag toert Baptiste Trotignon door heel Frankrijk.
Zijn laatste album, 'Share', werd vorig jaar opgenomen in New York met een nieuwe groep Amerikaanse muzikanten met prestigieuze namen, van Matt Penman op bas tot Eric Harland en Otis Brown III op drums. Gerenommeerde jazzmuzikanten die van dit veelzijdige album een moment van pure melodie maken.
Jazz is een zeer communicatieve muziek, dus waarom is er geen live productie meer?
Misschien juist omdat het type vibratie dat het publiek ontvangt tijdens een concert, de emotie die 'gecommuniceerd' wordt, is daarom typisch voor de fysieke aanwezigheid van de muzikanten. Deze aanwezigheid en de muziek die op het moment wordt gespeeld, is per definitie kortstondig, je zult nooit meer precies hetzelfde horen. Moeilijk om deze zelfde sensatie thuis te begrijpen als je naar een schijf luistert. Een studioalbum moet op een gegeven moment een volmaakt beeld van een artistieke benadering geven, het is niet hetzelfde soort plezier als het levende album.
Wat denk je van Franse jazzclubs? Is er een plek die je raakt door de akoestiek, de ontvangst, het publiek?
Ik speel al een paar jaar geen club in Frankrijk, behalve in Parijs, dus om daarover te praten, wat ik kan zeggen is dat ik het op prijs stel een echte band met het publiek te vinden. Er is een soort van communicatieve warmte die heel eenvoudig en zeer waar is. En dan is de club ook deze belangrijke plaats waar we veel dingen proberen in de muziek we proberen niet noodzakelijkerwijze grotere scènes, het is een beetje zoals een plaats van experimenteren waar ik altijd van heb gehouden.
Hoe reageer je op alle huwelijken met jazz (electro, funk ...).
In de muziekhet is net als koken, je kunt alle ingrediënten mengen die je wilt, daarna is het de smaak en het talent van de "kookmuzikant" die het resultaat goed of juist oppervlakkig innovatief zal maken ... En de smaak het is vaak subjectief! Wat zeker is, is dat alle goede gerechten de ingrediënten goed moeten kennen voordat ze proberen te experimenteren; in muziek het is hetzelfde. Dus ja, natuurlijk belet elektriciteit ons niet om het juiste te doen muziek, alles hangt af van de ingrediënten die de muzikant daar legt!
Hoe denk je over de nieuwe golf pianisten (zoals Yaron Herman), brengt het je ideeën?
Toen ik bijna 15 jaar geleden in Parijs aankwam, ging ik luisteren naar pianisten zoals Michel Graillier of Alain Jean-Marie ... Daar hoor ik een echt innerlijk lied, zonder opzichtige effecten en met een echte taalrijkdom. In de Verenigde Staten doen behalve Brad Mehldau, van wie er veel gepraat wordt, ook pianisten zoals Fred Hersch en Kevin Hays prachtige dingen.
Speel je nog steeds klassieke muziek? Heb je een favoriete componist?
Ja, natuurlijk. Het is door de klassieke teksten voor piano dat ik het heb geleerd muziek en dat ik het blijf leren. Het werk van geluid, frasering, ademhaling, plaatsing ... Om nog maar te zwijgen over al het melodische en harmonische materiaal dat kan worden gevonden om de improvisatie te voeden. Een enkele componist citeren is onmogelijk .... In grote hoeveelheden kan ik citeren uit mijn favoriete Bach, Rameau, Schubert, Chopin, Haydn, Mahler, Bartok, Prokofiev, Sjostakovitsj, Ravel, Messiaen ...
Baptiste Trotignon is binnen concert op de nieuwe ochtend in Parijs op 10 maart om 20:30 uur. Prijs: 22?
Meer informatie op www.baptistetrotignon.com
